In dit artikel stel ik een nieuwe manier voor waarop traumatische herinneringen in een psychotherapie behandeld kunnen worden. Deze nieuwe benadering, die dichtbij de theorie van Elliott, Watson, Goldman en Greenberg (2003) over “evocative unfolding, trauma retelling and meaning creation” blijft, richt zich op de narratieve reconstructie van het trauma door ruimte te maken voor, en hulp te bieden aan de betekenisverlening. Hierbij blijven we dichtbij de feitelijke en praktische context van het verhaal dat verteld kan worden over de traumatische ervaring. De meeste cliënten zullen het minder moeilijk vinden om zich te buigen over de praktische details dan om de traumatische verwonding direct te benaderen. Wanneer we vertrekken vanuit de onmiddellijke context kan de ervaring beter worden toegeëigend, en wordt daarmee minder Ik-vreemd. Deze benadering vereist echter wel dat de therapeutische relatie zich in een fase bevindt waarin er voldoende hechting en vertrouwen is verworven.
Na een algemene beschouwing over trauma en de manier waarop dat in psychotherapieën gehanteerd kan worden, wordt de voorgestelde nieuwe benadering in dit artikel verder bediscussieerd en uitgewerkt.
trauma in context, hechtingsproblematiek, therapeutische relatie
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
