Dit artikel vindt zijn oorsprong in een dialoog met Rhee Dongschick, de grondlegger van de Taopsychotherapie, waarin deze stelde dat empathie en compassie onderling uitwisselbare betekenissen hebben. Dit vindt men echter noch in de Koreaanse, noch in de Engelse taal terug. Empathie betekent ‘invoelen’ (Einfühlung) van iemands specifieke ervaring, terwijl compassie zich richt op het lijden van het zelf als geheel. Alleen het zelf kan lijden. De traditionele definities van empathie en compassie passeren de revue. Gesuggereerd wordt dat in Rogers’ werk het begrip compassie impliciet aanwezig is, terwijl dit in de boeddhistische benadering expliciet gebeurt. Door de boeddhistische nadruk op het lijden te integreren met de aandacht die Tillich (1952) besteedt aan moed, kunnen we existentiële compassie beschrijven als de bereidheid om je dicht bij het lijden of de moed van de ander te bevinden. Hierop volgt een indringend voorbeeld van een patiënt die op sterven ligt als gevolg van een hersentumor. De pretherapie die daarbij werd toegepast was niet bedoeld als therapie, maar illustreert het medelevende aspect van contact – ‘ erbij zijn’ (Being With).
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
