Bij forensisch psychiatrische cliënten is dikwijls sprake van onvoldoende hechting, zelfs na jarenlange psychotherapie. Hechting aan de therapeut is bovendien geen garantie voor gedragsverandering buiten of na de therapie. Praktische en concrete doelen, gericht op dagbesteding, vaardigheidstraining en vermindering van delictkans zijn bij kortdurende therapeutische contacten dikwijls relevanter dan een focus op hechting of hechtingsstijlen. Bij kortdurende en/of taakgerichte therapieën is de hechtingstheorie dan ook van relatieve waarde. Voor een succesvolle psychotherapeutische behandeling is een positieve werkrelatie echter steeds een vereiste. Relevantie van de therapeut voor de cliënt en 'commitment' van de cliënt voor de therapeutische taak zijn daarvoor belangrijke voorwaarden. Daartoe zet de therapeut zowel zijn persoonlijke kwaliteiten als zijn technische vaardigheden in.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.