Dit artikel wil vanuit ontwikkelingspsychologisch perspectief een overzicht geven van theoretische opvattingen van en recente research over imiteren binnen het bredere kader van intersubjectiviteit. Oorspronkelijk stond mij voor ogen een artikel te schrijven over de relatie imiteren, 'affective attunement' en pretherapie. Bij bestudering van de literatuur bleek mij, dat er een enorme ontwikkeling op het gebied van imiteren en, breder, op dat van intersubjectiviteit heeft plaatsgevonden. Ik heb dan ook besloten allereerst een beperkt overzichtsartikel hierover te schrijven. Mogelijk dat ik dan in een toekomstige publicatie, met een beroep op onderstaande tekst, tot mijn oorspronkelijk voornemen kan terugkeren. Uitgangspunt is een aantal opvattingen vanuit psychoanalytisch denkkader, waarna een aantal recente onderzoeken van andersoortige kinderresearch, waarin imiteren een zeer cruciale plaats inneemt, aan bod komt. In de daaropvolgende paragrafen worden enkele opvattingen over intersubjectiviteit kritisch bekeken en wordt, al naar gelang de besproken auteur, de lijn naar psychotherapie doorgetrokken. Daar de cliëntgerichte psychotherapie pretendeert schatplichtig te zijn aan de fenomenologie, tracht ik het vorenstaande in een fenomenologisch kader, zoals dit door Strasser (1956) verwoord is, te plaatsen.
Het tijdschrift Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie is het wetenschappelijke tijdschrift voor professionals in de GGZ in Nederland en Vlaanderen die werken vanuit of affiniteit hebben met het persoonsgerichte (client centered) referentiekader.
